Bisconti, het verhaal achter onze restauratie en verhuizing

De liefde voor Italië is me met de paplepel ingegeven door mijn ouders, cultuurliefhebbers bij uitstek. Mijn vader, hoogleraar en eigenlijk francofiel, moest toch steeds meer toegeven dat wat hij niet in Frankrijk vond wel in ruime mate in Italië aanwezig was (opera, vooral Luciano Pavarotti live in de arena van Verona, het dolce far niente, de Dolomieten, het gemak waarmee vriendschappen werden gesloten, pure rust en ruimte en de onmetelijke hoeveelheid kunst aanwezig in dit op dat vlak zo gezegende land) en dus gingen ze vanaf eind jaren zestig met drie hele kleine kindjes iedere zomer naar Italië, naar het meer van Caldonazzo, Valsugana, Trentino. Daar leerde ik ook spelenderwijs Italiaans en ik ben er trots op dat nog steeds enkele toen geboren vriendschappen nog steeds huizenhoog overeind staan.

Centraal in Europa

Ook nadat mijn vader stierf, in 1986, bleef mijn moeder ieder jaar Italië bezoeken. Mijn zus Cécile was inmiddels in Florence gaan studeren en ik had mijn man Coen ontmoet, helaas met een lichte afkeer van Italië (nergens op gestoeld J) maar dat werd gelukkig direct verholpen gedurende onze eerste vakantie samen op prachtig Sardinië. En dan ga je hard aan het werk, haalt het leven je links en rechts in, gebeurt er onnoemelijk veel, kregen we twee fantastische dochters, mochten we vele mooie reizen maken de hele wereld over, maar Italië was en bleef favoriet. En zo ontstond de wens een heel klein stukje van dit waanzinnige land te bezitten in de vorm van een huis, een eigen plek, maar ook voor directe familieleden die zich inmiddels over de wereldbol verspreid hadden, een trefpunt centraal in Europa.

Mooie zoektocht

Italië is natuurlijk een heel groot en divers land, dus waar moet dat eigen huis dan staan? Dat was het begin van een mooie zoektocht, een reis naar dat wat we in ons hoofd hadden maar steeds niet gevisualiseerd kregen dan wel gerelateerd aan de werkelijkheid. We reisden in die jaren heel wat af. Como en omgeving leek het meest logisch maar voor mij persoonlijk iets te wisselvallig qua klimaat, om die reden viel ook Trentino en de rest van het noorden af. Puglia, zo fantastisch maar helaas te ver weg, zo ook de rest van het Zuiden en de grote eilanden.

Dus het hart van Italië, dat moest het worden en een zomervakantie in 1999 aan het meer van Bolsena bevestigde dat. We raakten niet uitgekeken.

Toevalstreffer

Toch duurde het nog tot 2004 vooraleer we Bisconti vonden, een toevalstreffer via internet, een 300 jaar oude boerderij gesitueerd in de laatste kilometer in het noorden van Lazio, daar waar de regio’s Toscane, Umbrië en Lazio samenkomen. Tegenover een enorm natuurgebied, werkelijk in de ‘middle’ of niets. Het was liefde op het eerste gezicht maar dan niet zozeer het huis (soort van ruïne) als wel de plek.

We gingen de uitdaging aan om hier een droomplek van te maken. Coen, opgeleid als ingenieur en komende uit een bouwfamilie, stak ieder uur vrije tijd in de restauratie. Ik begon aan de tuin oftewel ik probeerde van een paar hectare manshoge distels bezaaid met stenen iets van een tuin te maken. Dit organiseerden we steeds zo goed mogelijk vanuit Nederland, zodat we iedere keer dat we vrij hadden zo efficiënt mogelijk aan de slag konden. Al snel hadden we een gedeelte in het huis bewoonbaar gemaakt met fatsoenlijke voorzieningen zodat we na de harde arbeid in ieder geval konden douchen, koken en slapen. Van daaruit veroverden we steeds meer terrein, kamer voor kamer.

We maakten de binnentrap die er niet was, we fundeerden het hele huis opnieuw en we maakten het huis los van de heuvel erachter. Hele grote ingrepen maar cruciaal. Ook de gevels moesten beetje bij beetje ontdaan worden van de grijze laag cement, we plaatsten nieuwe ramen en deuren, restaureerden bogen en bouwden een portico aan voor de broodnodige schaduw.We werkten aan de plafonds en legden prachtige handgebakken cottovloeren. Ook kwam er verwarming (eerst dachten we nog dat dat in Italië niet nodig was…) We restaureerden de buitenoven en de fontana (oude waterbak waar men zich in vroeger tijden waste).

Het duurde alles bij elkaar jaren, maar we werden zo mogelijk steeds enthousiaster want het werd me echt een partij móói!

Na jarenlang stenen rapen, bermmaaien, oude olijfbomen vrij maken van slingerplanten en spini (planten met stekels) het kanaliseren van waterstromen, vorm geven aan steile hellingen en uiteindelijk alles omheinen om de everzwijnen en stekelvarkens buiten te houden (hoe vaak ik al een stuk mooi had om dan bij terugkeer alles omgewoeld terug te vinden… frustrerend), ging het steeds meer gelijkenis vertonen met een piccolo paradiso.

Gemakkelijke tuin

Juist omdat we het huis bedoeld hadden als tweede huis wilden we om Bisconti heen een gemakkelijke tuin, zodanig dat als er je weer kwam alles redelijk snel netjes te maken was. Want wat een groeikracht heeft onkruid hier zeg. Daarom kwam er grind om het huis heen met een wat ‘formelere’ tuin, afgebakende perken met een fonteintje in het midden en steeds een boom, 4 in totaal die de 4 seizoenen symboliseren. Ieder seizoen bloeit er één van de bomen op het plein voor het huis met wat gezellige beplanting eronder.

Ook het gezinsleven kreeg een nieuwe impuls omdat we de eerste jaren zo op elkaar waren aangewezen. Het verrijkte ons leven en het leverde veel interessante contacten op, Coen leerde Italiaans, het verdiepte bepaalde vriendschappen en hielp tegelijkertijd ‘opschonen’.

Ondertussen was ik al enkele malen in Italië als tuinarchitect gevraagd om projecten te ontwerpen en te begeleiden, dat vond ik fantastisch. Niet in de laatste plaats omdat ik een groot liefhebber ben van mediterrane planten. Dan verbleef ik in ons huis en werkte vanuit daar, terwijl de rest van het gezin in Nederland was. Toen Bisconti voor 80% klaar was werd Coen gevraagd om een huis neer te zetten, nieuwbouw, maar geheel in oude stijl. Hiervoor verbleef Coen dan ook periodes in ons huis om een en ander in goede banen te leiden. Kortom, dat waren de eerste schreden op het Italiaanse werkpad.

Wij beiden ervoeren los van elkaar dat werken in Italië weliswaar ontzettend ingewikkeld kan zijn maar dat vooral toch het plezier veruit de boventoon voert. Wat een vakmensen ontmoetten wij. Kundige mensen die hun hele ziel en zaligheid in hun werk stoppen. We leerden ook heel snel het kaf van het koren scheiden en hadden eigenlijk alleen maar goede ervaringen.

Helaas werd in die beginperiode mijn lieve zus ernstig ziek en overleed in 2006. Ze was zo verliefd op Italië in al haar facetten dat ze vlak voor haar dood nog besloot om er ook een stukje van te willen kopen. Toevallig stond de heuvel achter ons huis met bijbehorend bos toen te koop en uit haar naam heb ik dat gekocht en dat heet nu nog steeds ‘Monte Cecilia’.

Toen ook onze jongste dochter ging studeren besloten wij ons leven drastisch om te gooien. Want iets wat je zo sterk voelt moet je misschien niet negeren? Oftewel, volg je hart. En waarom niet? Uiteraard zijn er rationeel duizend redenen om het vooral niet te doen maar die ene reden van binnen heeft de doorslag gegeven. Ook omdat het me moeilijk lijkt om later te moeten terugkijken en te denken ‘had ik maar….’ Nooit geschoten is altijd mis. Een bewuste keuze dus om hier van het land te genieten, van het werk, van elkaar, van onze dochters, familie en lieve vrienden, kortom, van een andere manier van leven. En Italië is daar werkelijk waar uitermate geschikt voor.

We richten ons bedrijf Bisconti Case & Giardini op en vanaf dag één hadden we meer dan voldoende werk. Er bleek veel behoefte aan kennis en kunde zowel qua bouw als wat tuin en landschap betreft om juist in Italië om te kunnen gaan met alle regels en de helaas fameuze bureaucratie. Mensen die we kunnen helpen om dezelfde weg te bewandelen die wij gegaan zijn. En daarbij maakt het niet uit of het om een tweede huis dan wel permanente bewoning gaat.  We begeleiden mensen desgewenst bij aankoop, we regelen alles rondom vergunningen en coördineren alle voorkomende bouwwerkzaamheden zowel binnen als buiten. De tuin rondom de woning is net zo belangrijk, je leeft immers maanden buiten in dit zonovergoten land.

Maar dan op een manier die we grotendeels samen zelf bepalen, met meer dan voldoende ruimte voor het leven zelf, ervaringen en ontmoetingen. Rust en ruimte zijn echte begrippen geworden. Dat tezamen met de overweldigende natuur hier en de tot in de puntjes afgewerkte boerderij met bijbehorende landerijen, 6 hectare in totaal, maakt ons leven bevoorrecht en daar zijn we intens dankbaar voor. Het spreekt voor zich dat toen ik hier eenmaal permanent woonde me enorm heb uitgeleefd op de tuin, die helemaal geworden is zoals ik het jaren geleden niet eens durfde te dromen. 

TREFWOORDEN restauratieverhuizingitalielazioeigen werkzelf doenbijzonderuitdaging

DEEL DIT ARTIKEL

REACTIES

Solveig & Harm Florie
13-01-18 11:43:29

Wij hebben erg genoten van jullie mooie levensverhaal. Gr. aan Coen

Neem nu contact met ons op:

info@bisconti.eu +393394950351

Laatste berichten

Non ti preoccupare!
Bloemen
Bouwen!
Artikel Blog Photolap
Artikel De Tuin in vier seizoenen
In Bloei, artikel uit de Smaak van Italie
Honden!
ItaliaCasa magazine
Bisconti Case & Giardini in het nieuws in Italie
De tuin als toegevoegde waarde
Op naar de lente!
Het creëren van een tuin in Italië
Bisconti, het verhaal achter onze restauratie en verhuizing
Over bloemetjes en bijgeloof
Vier seizoenen lang genieten
Giardino di Ninfa, een groene oase ten zuiden van Rome
Het schitterende eiland Elba & Tuinieren in een pot
Il consiglio - het geheime genootschap dat allerlei zaken dicteert
Voorjaarsboden; Camelia's, bollen en tulpen
De touwtjes in handen houden
Water in de tuin en drie prachtige mediterrane planten
Cadeautjes van de Italiaanse natuur
Tuinaanleg bij vakantiehuis
Nederlandse groene vingers in Trevinano

Trefwoorden

welkom bloem fontein historie grieken renaissance tuinaanleg groene vingers trevinano val dorcia lago di bolsena vakantiehuis pioenrozen viterbo teucrium cultuurverschillen goede wil bouwvakkers kennis kunde geduld Voorjaarsboden voorjaarsbollen tulpen camelia haag rozentuin consiglio geheim genootschap dicteert sedum ruspestre angelina raphiolepsis choisya ternata Elba macchia mediterranea napoleon botanische tuin tuinieren in een pot Giardino di Ninfa oase van rust ten zuiden van Rome vier seizoenen bijgeloof sterrenbeelden restauratie verhuizing italie lazio eigen werk zelf doen bijzonder uitdaging lente voorjaar warmte van de zon planten ontwaken honden tuinen bouwen umbrie toscane etrusken siertuinen tuinontwerp passie bouwbegeleiding photolap fotografen